Mierenleeuw

Op een mooie dag in augustus waren Max en ik een wandeling aan het maken over de heide. Alles stond prachtig in bloei.

Na flink gewandeld te hebben, een picknick te hebben gedaan en vervolgens weer een stuk gewandeld te hebben, was het tijd om op een bankje te gaan zitten om eens rustig te genieten van het uitzicht onder het genot van een lekker appeltje.

Na een tijdje viel het me op dat er een kuiltje in de grond zat. Het was een kuiltje met een diameter van iets van 5 cm. Dat leek niet spontaan door de wind op die plek te zijn gekomen. Toen ik ineens ook een beestje onderin zag spartellen dacht ik: ‘Nee, het zal toch niet?’

Ik had namelijk ooit eens in een documentaire gezien dat er in de woestijn diertjes leven die een valkuil maken, en vervolgens onder het zand op de bodem van de kuil gaan zitten wachten totdat er iemand in de kuil valt. Zodat er vervolgens gesnoept kan worden van een vers maaltje.

Toen ik dichterbij het kuiltje kroop zag ik dat er inderdaad een stel kaken onderin het kuiltje bezig was om een insect op te eten.

Na het maken van de foto ben ik thuis opzoek gegaan naar wat het nu was. Het bleek een mierenleeuw te zijn geweest. Die maken inderdaad een valkuil voor hun prooi.